Efe ilk doğduğunda özellikle aile büyükerimizden bol bol el örgüsü hırkalar, bereler, yelekler gelmişti. Hemen hepsini tepe tepe kullandık. Bu kış da ben heves edip bir iki parça amatörce bir şeyler ördüm.
Şimdiii gelelim neler var elimizde örgüden paylaşmaya.
Bu beyaz hırka/ceket kayınvalidemin teyzesinden, yaptığı işi düzgün yapmak diye buna denir herhalde.
Atkı-bere ikilisi ise 1 top yün ile 2 akşamıma mal oldu.
Mavi yelek bebeğin annesinden. Yaptığı işi yamuk yumuk yapmak diye de buna diyebiliriz, ilk eserlerimden ama belirteyim.
Bu rengarenk kazak ise dışavurumcu annenin iç dünyasını yansıtıyor. Kollar çabuk bitsin diye 'eeeh yeter' deyip, erkenden kestiğim doğrudur.
Şık bere kayınvalidemden, 1 gecede bitirdi, sana helal olsun annecim! :)
Mavi, kapşonlu hırka; manevi annem Nunu'dan.
Ayıcık şeklindeki bere favorim, bu da Nunu'nun eseri. Tığ işi.
Parmak kuklalar Beyhan Teyzem'den. Bir 'Muhteşem Yüzyıl' izleme gecesinde yapıldı. Efe bunlara bayılıyor, kendi parmağına takıp, beni bu hayvancıkları öpmeye zorluyor :)
2 yorum:
seninkiler bitmiş hiç değilse.
ben de çok seviyorum örgü örmeyi ama sabrım kıt.
şuna hırka öreyim diye başlayıp aman neyse süveter olarak kalsın diye bırakıyorum.hepsi eksik, yarım :)
çok isterdim böyle yeteneklerim olsun ama maalesef.. solak da olunca örgü örmek, daha doğrusu öğretecek birini bulmak daha da zor..
parmak kuklalara ve mavi kapişonlu hırkayı pek beğendimmmm
Yorum Gönder