Güneydoğu Anadolu (GAP) turu 1. gün

Amacım tarihler ve özel isimlerden bahsederek uzun bilgiler aktarmak değil.
Topu topu 5 gün kaldığım bölge hakkında boyumdan büyük laflar etmek de değil.


Ben bir turist olarak gittim Güneydoğu Anadolu'ya, şehirlerin ünlü meydanlarını, tarihi eserlerini ve yapılarını gördüm. Fırsatını bulduğum her an da orada yaşayan insanlarla sohbet etmeye çalıştım.
Edindiğim genel izlenimleri de sizinle paylaşmak istiyorum, yorumlarla katkıda bulunmak isteyen olursa çok sevinirim.
Olumsuz önyargılarla gitmemiştim, ama giderken güvenlik anlamında korktuğumu da belirtmek isterim. Ki korkularım yersizmiş, olumsuz hiçbir durumla karşılaşmadık.

Eşimle beraber çıktığımız yolculuğumuz Sabiha Gökçen Havalimanında, pek sevgili arkadaşım Sinem'in hediyesi Yekta Kopan'ın bu yıl Haldun Taner öykü ödülünü alan 'Bir de baktım yoksun' kitabı eşliğinde başladı.

İstanbul'umdan, Diyarbakır'a bir buçuk saatlik bir uçak yolculuğu ile ulaştık.
Alçalırken uçaktan gözüme çarpanlar: Dağların ağaclik olmaması ve evlerin cati yerine dam'a sahip olmasıydı. Ve inişten sonra şimdiye kadar gördüğüm en küçücük havalimanıyla tanıştım. 


Kahvaltı etmek için çarşının içinde bir han'a gittik.

Peynirler bizim damak tadımıza uygun değildi, bana tuzlu geldi ve biberli mezeler de oldukça acıydı.

Olsun çaydanlığımız güzel deyip, kahvaltımıza devam ettik.

Daha sonra şu an tadilatta olan 'Ulu Cami'ye gittik.Mimarisi ve otantik havası görmeye değer. 

Üçüncü durağımız Diyarbakırlı yazarımız Cahit Sıtkı Tarancı'nın pek şahane eviydi. Tarancı ailesi mevsimine göre bu konağın farklı bölümünde yaşarmış.

Son olarak Diyarbakır şehrinin sur içi kısımlarında dolaştık, 5.8 km uzunluğu ile dünyanın en heybetli 4. suru olduğunu söyledi rehberimiz.

Şehir hakkındaki genel izlenimlerim, gördüğüm çoğu hemcinsimin başı kapalı idi, erkeklerin belirgin özelliği ise rahatlıkla size bakıyor olmaları. İstanbul'da da yaşıyoruz tabi ama Diyarbakır'da hissediyorsunuz.
Şehir içinde gördüğüm binalar beklediğimden daha modern geldi bana ve sık sık kitapçı gördüm dükkanlar arasında bir de dikiş makinesi satıcı/tamircileri vardı bolca gözüme çarpan.
Halkın İbrahim Tatlıses sevgisi ise malumunuz.

Ben de bir turist olarak etrafıma meraklı gözlerle bakıyordum ve bir beyefendiden rica ettim, foroğrafınızı çekebilir miyim diye, sağolsun kabul etti.

Benim ülkem, benim insanım. Güzel izlenimlerle şehirden ayrılıp, Mardin'e doğru yola çıktık...

Sonraki yazıma kadar bir Cahit Sıtkı Tarancı şiiriyle veda ediyorum :


Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.

Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.

Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.

Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikayet ölümden olsun.